به گزارش خبرگزاری مهر، غلامحسین دربندی منتقد و پیشکسوت دفاع مقدس در جلسه نقد و بررسی کتاب «از منظری دیگر»، گفت: تفاوت کتاب «از منظری دیگر» با سایر کتاب‌های دفاع مقدس حیاتی بودن و زندگی بخشی بودن آن است که جان مجروحان با کمترین امکانات موجود درجنگ، توسط یک مبتکر رسته بهداری نجات داده شده است.

دربندی گفت: کتاب از منظری دیگر یک خاطرات روزنوشتی است که  احساسات و حالات و روحیات رزمنده ای را به نام عباس عابد ساوجی به تصویر کشیده است. از ابتدای کتاب که مخاطب شروع به خواندن می کند، ۴۰۰ صفحه از داستان های اتفاق افتاده در جنگ را مطالعه خواهد کرد. خاطرات تلخ و شیرینی که از منظر فردی که دارای رسته بهداری در جنگ بوده است به تصویرکشیده شده است.

وی افزود: برخوردی که نویسنده یا همان فردی که در رسته بهداری مشغول به کار است با شهدا و مجروحین جنگ داشته است برای مخاطب بسیار جالب است او حتی از کسانی بوده که دردرگیری با ضد انقلاب در مناطق غرب و شمال غرب حضور داشته است و یک به یک اتفاقات آن زمان را بازگو می کند.

این منتقد و پیشکسوت دفاع مقدس ادامه داد: درجنگ، یک نبرد در خاکریز داریم که با دشمن روبرو می جنگیم و یک نبرد هم در پشت خاکریز برای جمع آوری مجروحان جنگی و شهدا داریم که در طول جنگ بر عهده امداد گران بود. یک عده نیز در کنار مجروحان به آنها رسیدگی می کنند. جمع کردن مجروحان  و رسیدگی به آنها و انجام کمک های اولیه به مجروحان روحیه خوبی می خواهد که هرکسی از آن برخوردار نیست، در جامعه امروز کسانی هستند که طاقت دیدن صحنه های تکه پاره شدن بدن انسانها و خون و خونریزی را ندارند و به اصطلاح امروزی ها بادیدن خون غش می کنند، واقعیت هشت سال جنگ تحمیلی این بود که رزمندگانی داشتیم که دست و پایشان قطع شده و تیر به اعضای بدنشان می خورد و دچار خونریزی های شدید می شدند، و افرادی که برای کمک به مجروحان می رفتند باید از روحیه و مقاومت بالایی برخوردار می بودند که بتوانند دیدن این صحنه های دلخراش را تحمل کرده و به آنان کمک کنند.

وی تصریح کرد: در یکی از صفحات کتاب نویسنده کمک به یک رزمنده را به تصویر می کشد که ترکش به فک رزمنده اصابت کرده و فک او را از بین برده است و دندان هایش شکسته و هزاران صحنه های مجروحیت رزمندگان را مشاهده می  کند اما با جرات و اعتماد به نفس بالا، ابتکار عمل را به دست می گیرد و راهکاری برای کمک به مجروحان پیدا می کند، چنین شخصی که در رسته بهداری است و در سرمای شدید و گرمای طاقت فرسای جنوب بدون هیچ کمکی و کمترین امکانات جان بسیاری را نجات می دهد با دست خالی دست به چنین اقداماتی می زند که باید این گونه ابعاد جنگ در قالب کتاب به تصویر کشیده شود.

دربندی برجمع آوری خاطرات بچه های بهداری در جنگ تاکید کرد و گفت: پشت جبهه اتفاقات نادری توسط رزمندگان و برادران ایمانی ما افتاده است که جز کسانیکه در جنگ حضور داشتند کسی از این ماجراها خبری ندارد جا دارد خاطرات شیرین از کمک رسانی به مجروحان جنگ که جزو ناگفته های جنگ ماست برای نسل جوان امروز بازگو شود.

نویسنده در این کتاب ازمسئولیتی که در یک بهداری گردان رزمی بر عهده داشته استفاده کرده و جلوه های ایثار و صحنه های ناب و شنیدنی را در ذهن مخاطب تداعی می کند و به نظر من از منظری دیگر کتاب خواندنی و جالب است.

وی در نقد این کتاب نیز در ادامه بیان کرد: دراین کتاب پرش هایی وجود دارد که خواننده را از خاکریز جبهه به سی سال قبل می برد. این پرش ها افکار خواننده را از مطلب و داستان اصلی کتاب منحرف و دورمی کند.به نظر من بین مطالب و داستان کتاب ازمنظری دیگر باید پیوستگی وجود داشته باشد . دراین کتاب روحیه فداکاری و ایثار ملت کمتر به تصویر کشیده شده است واز طرفی کتاب غلط های املایی زیادی دارد که جا داشت نویسنده کتاب قبل از چاپ، آن را به یک مسئول ادبیات می داد تا غلط های املایی آن را اصلاح کند.

این منتقد در پایان ارزیابی خود را از کتاب از منظری دیگر اینگونه بیان کرد: وجود غلط املایی در کتاب چاپ شده به خواننده لطمه می زند بسیاری از خوانندگان با دیدن اولین غلط املایی، کتاب را نمی خوانند اما درمجموع کتاب ارزشمند و خوبی از دفاع مقدس است و بنده از این کتاب یادداشت برداری کرده و برای  سخنرانی در یادواره ها استفاده می‌کنم .بخشی از ابتکارات و ابداعات یک بهدار که زیر گلوله های آتش برای یک مجروح توانست برای نجات جان انسانها استفاده کند نکته قوت این کتاب بود که جای تحسین دارد. در یکی از صفحات کتاب، نویسنده آورده است که چگونه مجروحی را که تیر به سینه اش اصابت کرده و یا مجروحی که فک خود را ازدست داده است با ابتکارعمل توانسته است جانشان را نجات دهد در آموزه های دینی داریم که اگر جان یک انسان را نجات بدهیم گویی بشریت را نجات داده ایم .فرق این کتاب با دیگر کتاب های دفاع مقدس حیاتی بودن است و زندگی بخشی بودن آن است که جان مجروحان با کمترین امکانات موجود درجنگ توسط یک مبتکررسته بهداری نجات داده شده است.