به گزارش خبرنگار مهر، مهدی اسدزاده، جانباز 70% نخاعی است، او در سال 1365 که 15 ساله بود از طریق بسیج به جبهه اعزام شد او به فرمان حضرت امام(ره) که فرموده بودند «هر کسی می‌تواند اسلحه بردارد و به جبهه برود» به همراه برادر و پدرش به جبهه رفت. اسدزاده در دوران مجروحیت‌اش مشغول به تحصیل شد و در دانشگاه تهران لیسانس حقوق گرفت. او بعد از تحصیل در بنیاد شهید و امور ایثارگران مشغول به کار شد. اسدزاده می‌گوید، حداقل درخواست جانبازان «درمان» است که خیلی به آن رسیدگی نشده است و حتی در بحث بیمه هم قراردادهایی که در زمینه دارو وجود دارد، گسترده نیست و شامل برخی از داروهای خارجی نمی‌شود و این امر باعث شده تا جانبازان داروهای معمولی مصرف کنند که باعث به تاخیرافتادن دوره درمان آنان شده است.

مهدی اسدزاده جانباز قطع نخاعی، به خبرنگار مهر، می‌گوید: همه عزیزانی که میانگین سنی‌شان اکثراً 18، 20 و 22 بودند به درجه شهادت و جانبازی نائل شدند، یعنی اکثر رزمنده‌ها جوان بودند که جوانی و جانشان را برای نظام دادند و انتظاراتی هم دارند. انتظارات ما جانبازان مالی نیست، خیلی‌ها می‌گویند در قبال این جان‌فشانی که کردید و نقص عضو شدید، دولت خوب به شما می‌رسد اما به نظرم میلیاردها هم به جانبازان تقدیم کنند حتی دنیا را هم به آنان بدهند، مشکل‌شان حل نخواهد شد. حداقل چیزی که جانبازان می‌خواهند، بحث «درمان» است و مسئولان باید به این امر رسیدگی کنند.

به گفته او، در حال حاضر جانبازان 70% در بحث یک ویلچر، وسیله‌ای که حکم پای آنان را دارد، مشکلاتی دارند. متأسفانه بنیاد از این موضوع غافل شده است.

اسدزاده ادامه می‌دهد: از طرفی در بحث داروها، قراردادهایی است که تنها اسم بسیار قشنگی دارند همانند شرکت‌های خصوصی بیمه که اسم دهان‌پرکنی هستند هر کسی هم از دور به ماجرا نگاه می‌کند، می‌گوید شما جانبازان از هر لحاظ در رفاه هستید ولی زمانی‌که به داروخانه می‌روید، متوجه می‌شوید سقفی را برای خرید داروها گذاشته‌اند یا وقتی داروی خارجی تجویز شده باشد، آن را نمی‌دهند. اگر بگوییم چرا؟ می‌گویند بیمه با این شرکت دارویی قرارداد ندارد. خیلی از جانبازان در این رابطه دچار مشکل شدند مخصوصا جانبازان شیمایی که 90درصد داروهای این عزیزان خارجی است. متاسفانه داروخانه‌ها از دادن دارو خودداری می‌کنند. البته بنیاد هم می‌گوید دارو را بخرید و هزینه‌اش را پرداخت می‌کنیم که این اتفاق هم مستلزم بوروکراسی اداری است که مثلا 6 نفر باید تایید و امضا کنند تا آن مبلغ دارو را به ما پرداخت کنند، این رفتارها و کارها جانبازان را دلسرد می‌کند. خیلی از آن‌ها سراغ داروهای معمولی می‌روند که به این خاطر درمان‌شان به تعویق می‌افتد.

او با اشاره به این موضوع که در بیمارستان‌های تهران رسیدگی به جانبازان ضعیف است در استان‌ها که این امر بیداد می‌کند، می‌گوید: در خصوص بیمارستان‌ها هم باید بگویم اوضاع مساعد نیست در تهران هم که مرکز کشور است به‌سختی به وضع جانبازان رسیدگی می‌کنند وای به حال استان‌های دیگر که زمانی‌ با آن‌ها تماس می‌گیریم، به مشکلات عدیده‌ای اشاره دارند.

این جانباز با اشاره به انتظاراتی که جانبازان از نظام و مسئولان دارند، بیان می‌کند: نباید ایثارگری جانبازان را فراموش کنیم علاوه بر این‌که هر ساله به مناسبت هفته دفاع مقدس، جانباز و یا ایام‌الله دهه‌فجر، یادبودی برای جانبازان برگزار می‌شود و صرف همان چند روز است، اما در سال 365 روز داریم و بچه‌های جانباز، ایثارگر و خانواده شهدا هر روز با این مشکلاتی که عرض کردم، دست‌وپنجه نرم می‌کنند. هر روز به فکر این بچه‌ها باشید نه اینکه به صرف مناسبت‌های مختلفی که وجود دارد. امیدوارم به ایثارگری بچه‌ها، خانواده‌های شهدا، جانبازان و آزاده‌ها ارج نهاده شود زیرا  همان‌گونه که در حال حاضر می‌بینیم جانبازان مدافع حرم هم به جمع ایثارگران ما اضافه می‌شوند، واقعاً باید قدر این عزیزان را بدانیم تا ایثار و شهادت در مملکت نهادینه شود.